دوبـاره فـاصـله افـتـاد بـیـن مـا آقـا            دوباره لطف تو و خـواهش گـدا آقا

ببین که از نفس افتاده‌ام ز بار گـناه            بگـیـر دست گـدای هـمـیـشه را آقـا

حلال کن که بجز دردسر نبودم من            عطا نمودی و دیدی ز من خطا آقا

سلام من به قـنوت نماز نیـمه شبت            مـرا مـیـان قـنـوتـت دعـا نـمـا آقــا

بگو شبی تو میان قـنـوت نـافـلـه‌ات            به جـای مـا نـفـسـی ذکـر ربـنـا آقـا

خودت برای ظهورت بیا دعایی کن            اثــر نـداشـت ز مـا نــالـۀ بـیــا آقــا

رسید سال نو و چشم ما نشد روشن            بر آن جـمـال پر از جـلـوۀ خـدا آقا

ببین دو چشم مرا یا مقلب الابصار            که تـا بـبـیـنـمـت ای یـار آشـنـا آقـا

بهار کن دل ما را محـوّل الاحـوال            که بی تو رنگ خزان است سینه‌ها آقا

بـیـا و درد دل بـیـقـرار و شـیـدا را            دوباره کن به نـگـاه خـودت دوا آقا

دلم دوباره برای نجف پریشان است            برای هُرم گـنـه سـوز مـرتضی آقا

"دلم برای مـدیـنه بهـانه می‌گـیـرد"            بـرای لطف خـدایـی مـجـتـبـی آقــا

خدا کند که به اذن عـلی و مادرتان            روم دوبـاره شب جـمعه کـربـلا آقا

طواف قبر حسین آن شهید بی‌لشگر            طـواف قـبـر عـلـمــدار بـا وفـا آقـا

گمان کنم ز خراسان به دل نسیمی زد            نشسته بر لب من یا رضا رضا آقـا

تو ای بهانۀ هر نو شدن بیا نـو کن            تـو با لبـاس شهـادت لـبـاس مـا آقـا